فتق دیسک مهره در ناحیه گردن و کمر بسیار شایع است. علت شیوع در این ۲ ناحیه نسبت ضخامت دیسک به ارتفاع مهره است. در ناحیه گردن و کمر ضخامت دیسک از جاهای دیگر مهره های پشت بیشتر است در نتیجه فضای بین مهره ها زیاد است و دامنه حرکت بالاست و مهره ها از ثبات مناسبی برخوردار نیستند.
لیگامان های طولی خلفی بلند هم وقتی به کمر می رسند ضخامتشان کم می شود. پارگی دیسک زمانی رخ می دهد که به طرف جلو یا چپ و راست خم شده ایم. در این هنگام گودی کمر کم می شود و بالطبع مهره ها آسیب پذیرتر هم می شوند. اگر دیسک به صورت فتق باشد درمان چندان مشکل نیست ولی وقتی یک تکه از دیسک کنده شود و داخل کانال بیفتد، ممکن است درمان جراحی نیز لازم باشد.
به این ترتیب عضلات ناحیه کمر را به طور غیرمستقیم آزاد می کنیم. (معمولا با یک جلسه فیزیوتراپی مشکل بیمار حل می شود) در مرحله دوم به بیمار می گوییم در همان حالت خوابیده آرنج را خم کند و کف دست ها را روی زمین قرار داده، سپس به اندازه بازو بلند شود و تاکید می کنیم که عضلات لگن و ستون فقرات را وارد انقباض نکند و از ۱۰۰۱ تا ۱۰۱۰ بشمارد.
اگر فتق دیسک کمر درمان نشود به درد مزمن تبدیل می شود. در نوع مزمن، بیمار دچار مشکلات روحی روانی نیز می شود و آستانه درد بیمار آنقدر پایین می آید که حتما نیاز به داروهای آرام بخش و خواب پیدا می کند. تمرین های درست فیزیوتراپ وقتی است که درد به تدریج کم شده و به طرف مرکز حرکت کند یعنی اگر درد بیمار در ناحیه پاست به زانو و سپس به کمر برسد. وخیم ترین وضعیت در تمرین های نادرست وقتی است که کمر بهبودیافته و درد پا شروع شود.
منبع : پرشین پرشیا
دکتر علی فرخانی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی
آدرس : اصفهان، خیابان شمس آبادی، چهارراه قصر، روبروی بانک ملت، مجتمع پزشکی قصر، طبقه زیرزمین