سل یک بیماری عفونی مزمن است که میتواند سیستم اسکلتی بدن انسان را گرفتار کند. عمل مولد بیماری سل یک میکروب به نام باسیل کخ است.
علائم آزمایشگاهی سل
اکثر بیماران مبتلا به سل دچار کم خونی میشوند. در این بیماران بخصوص در مراحل شدید بیماری ممکن است آزمایش خونی ESR مثبت شود.
در بررسی مایع مفصلی این بیماران تعداد گلبول های سفید تک هسته ای افزایش یافته مقدار پروتئین مایع مفصلی زیاد شده و قند آن کاهش میابد.
بندرت ممکن است در آزمایشگاه بتوان باسیل سل را در مایع مفصلی با میکروسکوپ دید ولی در صورت وجود حتی تعداد کمی باسیل سل در مایع مفصلی میتوان با کشت دادن مایع مفصلی تعداد آنها را افزایش داده و در صورت وجود کشف کرد. تست پوستی مانتو در این بیماران در ۷۵ درصد موارد مثبت میشود.
بهترین روش اثبات سل، نمونه برداری از بافت مبتلا و سپس کشف باسیل سل در آن است. امروزه با استفاده از روش های Polymerase Chain Reaction PCR میتوان راحت تر وجود باسیل سل در بافت های گرفتار را تشخیص داد.
در رادیوگرافی بیماران مبتلا به سل سیستم اسکلتال کم شدن تراکم استخوان و کاهش فاصله مفصلی و پس از مدتی تخریب مفصل و ایجاد کیست های استخوانی دیده میشود.
درمان سل سیستم اسکلتی بدن انسان
اساس درمان سل استفاده از آنتی بیوتیک ها است. معمولا از چند داروی آنتی بیوتیکی بطور همزمان استفاده میشود. متداول ترین این داروها ایزونیازید، ریفامپین، اتامبوتول، پیرازینامید و استرپتومایسین هستند.
معمولا چند تا از این داروها بمدت حداقل شش ماه به بیمار داده میشود. متاسفانه بسیاری از باسیل های سل به آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند و این درمان آنها را بسیار مشکل میکند. پزشک معالج با بررسی مداوم علائم بیماری و آزمایش خونی ESR پاسخ بیماری به درمان را تحت نظر داشته و مدت درمان و نوع داروهای مصرفی را تعیین میکند.
اندام مبتلا به سل تا مدتی به توسط آتل یا وسایل دیگر بیحرکت میشود. مدتی پس از شروع درمان و با کاهش درد و تورم در اندام فیزیوتراپی اندام بصورت انجام حرکات کششی تقویتی شروع میشود تا دامنه حرکتی مفاصل بهتر شده و قدرت عضلات هم بیشتر شود.
بر حسب محل ابتلا به سل ممکن است از روش های جراحی نیز برای کمک به درمان بیمار مسلول استفاده شود. مهم ترین این درمان ها عبارتند از
- سینووکتومی مفصل : در این عمل جراحی بافت سینوویال رشد کرده و عفونی شده از داخل مفصل برداشته میشود
- سینووکتومی غلاف تاندون : در مواردی که بافت سینوویال اطراف تاندون ها متورم و کلفت شده باشد ممکن است نیاز به برداشتن آن با عمل جراحی باشد
- جوش دادن مفصل : به این نوع جراحی آرترودز Arthrodesis هم میگویند. این نوع عمل جراحی در مورد مفاصلی بکار برده میشود که در آنها غضروف مفصلی بکلی از بین رفته و مفصل درد شدیدی داشته باشد. در این عمل جراحی غضروف باقیمانده مفصل خارج شده و استخوان های دو سر مفصل در کنار یکدیگر با پیچ و پلاک به هم فیکس میشوند تا جوش بخورند
- آرتروپلاستی : در موارد تخریب شدید مفصلی ممکن است عمل جراحی تعویض مفصل برای بیمار انجام شود
- قطع اندام : در موارد بسیار شدید بیماری انجام میشود
- خارج کردن استخوان مرده : در صورت محدود شدن سل به استخوان و وجود بافت و استخوان مرده در درون استخوان ممکن است نیاز به خارج کردن آنها به توسط عمل جراحی وجود داشته باشد.
منبع : ایران ارتوپد
دکتر علی فرخانی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی
آدرس : اصفهان، خیابان شمس آبادی، چهارراه قصر، روبروی بانک ملت، مجتمع پزشکی قصر، طبقه زیرزمین
