هومیوپاتی چیست

در مورد اینکه داروهای هومیوپاتی چگونه عمل می کنند و مکانیسم درمان چیست نظرات بسیاری وجود دارد. در این نوشتار سعی شده است تا به غالب این تئوری ها همراه تمثیلاتی پرداخته شود. داروی هومیوپاتی خود در حقیقت توانایی ایجاد بیماری را دارد. به طوری که برای پی بردن به خواص دارویی آن بایستی عده ای آن را داوطلبانه به مقادیر زیاد استفاده کنند تا بروز حالات و علائم بالینی به دقت بررسی شود.

عملکرد داروهای هومیوپاتی در درمان بیماری ها

برای نمونه با مصرف داروی هومیوپاتی قهوه علائم بی خوابی، عصبی شدن، حساس بودن به درد و ناملایمتی … در فرد ایجاد می شود (البته موقت بوده و بعد از چند روز فرد خود به خود به حالت اولیه باز می گردد) بدین ترتیب خصوصیات داروی هومیوپاتی (قهوه) ثبت می شود.( اثبات دارویی). حال اگربیماری داشته باشیم که مشکل بی خوابی به همراه عصبی بودن (با جزییات شبیه اثبات دارویی قهوه) داشته باشد در آن صورت مصرف مقدار کمی از این دارو بیمار را درمان می کند. آنچه در عمل رخ می دهد تحریک سیستم ایمنی و حیاتی بیمار است (مانند آنچه در واکسیناسیون رخ می دهد).

بیماری در واقع اثر بر هم کنش عامل بیماری زا (میکروب- شوک روحی و عاطفی- مواد غذایی مضر- شرایط بد زندگی …) با موجود زنده (بیمار) می باشد. بدین ترتیب در ایجاد بیماری هر دو عامل دخیلند به گونه ای که اثر گذاری بر هر یک از آن ها می تواند منجر به درمان (و یا احیاناً وخامت بیماری) شود.

در پزشکی کلاسیک اصل برنابودی عامل بیماری زاست. این امر در صورت تحقق می تواند منجر به بهبودی کامل شود چیزی که در درمان بیماری های عفونی (باکتری ها) توسط آنتی بیوتیک ها شاهد آن هستیم. اما این شیوه عملاً محدودیت های فراوان دارد چرا که نه تنها برای بیماری های ویروسی درمان مؤثری وجود ندارد (هپاتیت، ایدز …) بلکه اصولاً اکثریت بیماری های مزمن عامل بیماری زا قابل شناسایی نبوده یا نمی توان آن را نابود کرد. در نتیجه با از بین بردن علایم بیماری سعی در کنترل بیماری می شود.

در هومیوپاتی قسمت دوم بیماری اهمیت می یابد یعنی فرد بیمار و اعتقاد بر این است که سیستم حیاتی بیمار (ایمنی و…) قدرت ذاتی حل بیماری را دارد، اما در اثر شوک ناشی از عامل بیماری زا به درستی عمل نمی کند. بنابراین با تنظیم مجدد آن می توان بر بیماری غلبه کرد و این امر در هومیوپاتی با تحریکی مشابه بیماری اعمال می شود و به عبارتی بدن هوشیار می شود.

بیماری از دیدگاه هومیوپاتی

بیماری از دیدگاه هومیوپاتی چیزی نیست جز توهم بدن نسبت به شرایط بیماری یعنی بدن نمی تواند به درستی اشکال را تشخیص بدهد. شهری را در نظر بگیرید که دچار حمله دشمن شده (شروع بیماری حاد) در ابتدا نیروهای دفاعی شهر به درستی عمل می کنند. اگر این دفاع کامل و درست باشد خطر حمله رفع خواهد شد (بهبودی بعد از یک بیماری حاد همچون سرماخوردگی- ضرب دیدگی …) اما اگر دفاع شهر کامل نباشد و یا به هر شکل ضعیف تر از دشمن باشد شهر به اشغال در خواهد آمد، در این حال عدم هماهنگی و انسجام نیروها باعث تحلیل رفتن ساکنین شهر می شود (بیماری مزمن، یعنی بیماری که به خودی خود بهبود نمی یابد). در این حال دو راه برای نجات شهر (استفاده از حمله ی هوایی و بمباران شهر و احیاناً رساندن آذوقه به اهالی (پزشکی کلاسیک با داروهای شیمیایی عمل می کنند) وجود دارد. اگر فرض بر این بگیریم که بمباران ها بسیار دقیق باشد (انتخاب صحیح داروی شیمیایی)، در بهترین حالت علاوه بر نابودی دشمن کل شهر یا اکثر آن ویران می شود و تمام تأسیسات حیاتی شهر آسیب می بیند و هر گونه دفاع داخلی سخت می گردد.

اگر چه در عمل هیچگاه از این طریق تمام نیروهای دشمن از بین نمی روند و هر بار با قطع بمباران تجدید قوا می کنند (برگشت بیماری بعد از هر بار قطع داروی شیمیایی). از طرف دیگر اگر هم موفق به نابودی کامل دشمن شویم و فرض کنیم آسیب های شهر هم غیر قابل جبران نباشد در نهایت چون نقطه ضعف های شهر جهت نفوذ دشمن هنوز وجود دارد (استعداد ژنتیکی یا اکتسابی ابتلا به بیماری) لذا همواره این شهر در معرض خطر دشمن قرار دارد و دیر یا زود دوباره اشغال می شود (عود مجدد بیماری).

روش دوم فرستادن یک عده افراد زبده به شهر است که این افراد نقاط ضعف شهر و همچنین دشمن را به خوبی می دانند همچون خود دشمن (هومیوپاتی). این افراد با آگاهی دادن به نیروهای دفاعی شهر و بازسازی آن ها در یک نبرد داخلی و تنها با کمک امکانات داخل شهر بر دشمن فایق می آیند. در این روش در صورت خبره بودن و آگاه بودن آن ها از شرایط موجود (انتخاب صحیح داروی هومیوپاتی بر اساس علایم بیماری) دشمن نابود شده بدون آنکه شهر (سیستم حیاتی فرد) آسیب ببیند و در عین حال با شناسایی و ترمیم نقاط ضعف آن شهر عملاً راه نفوذهای بعدی گرفته می شود. این تشبیه ساده می تواند در درک نحوه ی عمل هومیوپاتی و مقایسه ی آن با طب کلاسیک راه گشا باشد.

در دیدگاه هومیوپاتی کل سیستم حیاتی فرد توسط  یک نیروی حیاتی حفظ می شود (وایتال فورس). سیستم ایمنی (آنگونه که پزشکی کلاسیک در نظر دارد) تنها قسمتی از این نیروی حیاتیست. در برخورد با عامل بیماری زا (میکروب یا هر گونه استرس) این نیروی حیاتی به گونه ای تقویت می شود تا بر غلبه بر بیماری بتواند سلامت را بازگرداند. در بیماری های مزمن مانند کمردرد (که به راحتی و به خودی خود خوب نمی شوند) این نیروی حیاتی نمی تواند خود را به سطح نیروی بیماری زا برساند و در نتیجه بر آن غلبه نمی کند و تنها باعث بروز یک سری واکنش ها در بدن می شود که ما آنها را علایم بیماری تلقی می کنیم.

به عبارت دیگر علایم بیماری و آلام ناشی از آن چیزی نیست جز واکنش های بدن برای غلبه بر بیماری که در صورت غلبه نکردن بر بیماری به صورت دائم باقی می مانند. عطسه، آبریزی بینی، اسهال، سرفه و… واکنش های بدن است برای دفع عامل بیماری زا. آن کشیدن، بیقراری، تمیزکردن وسواس گونه و… تماماً رفتارهایی است که وجود فرد با هدف رهایی از بیماری انجام می دهد.. اما به علت پایین تر بودن سطح توان فرد (نیروی حیاتی) این حالات تنها باعث رنج بیمار می شوند بی آنکه در بهبودی نقشی داشته باشند. داروی هومیوپاتی در واقع با ایجاد بیماری درست مشابه بیماری طبیعی فرد نیروی حیاتی را تحریک و افزایش می دهد (که این امر به صورت یک تشدید بیماری گذرا و کوتاه مدت خود را نشان می دهد) و بعد در مدت بسیار کوتاهی به علت مصنوعی و گذرا بودن بیماری دارویی (هومیوپاتی) نیروی حیاتی می تواند بر بیماری واقعی غلبه کند.

در عمل با یک بیماری گذرا و کاملاً کنترل شده سیستم ایمنی بدن تقویت شده و بر بیماری غلبه می کند. این پدیده تشدید را می توان با واکنش های گذرا بعد از واکسیناسیون مقایسه نمود (تب و بیحالی …) که در اکثر موارد به قدری کوتاه و خفیف است که بیمار متوجه آن نمی شود.

از نظر هومیوپاتی در یک بدن فقط یک بیماری ایجاد می شود: سردرد، کمردرد، عصبانی شدن، بی خوابی، عرق زیاد کف دست و.. در یک بیمار تنها علایم یک بیماری هستند و (نه آنچنان که پزشکی کلاسیک به آن اعتقاد دارد)، مثلاً ۵ بیماری مختلف در یک نفر که تمامی این حالات باید با یک دارو حل شوند. در عمل هم می بینیم که معمولاً تمامی عوارض اصلی بیماری با همدیگر (از لحاظ زمانی) و به دنبال استرس یا اتفاق روحی یا جسمی حادث شده است. جالب اینکه با درمان صحیح هومیوپاتی نیز تمامی این ناراحتیها با هم از بین می روند که این خود گواه به هم پیوستگی این مشکلات است. جدا نمودن علایم بیماری ها و محدود کردن آنها با نام هایی چون میگرن، زخم معده،  افسردگی، درد سیاتیک و کمر درد… جز گم شدن راه اصلی درمان اثری ندارد. علایم بیماری ها و آنچه بیمار از آن شکایت می کند آن چیزی است که باید به آن توجه کافی نمود.

  در هومیوپاتی هر بیمار همچون یک معماست که باید با دقت و با توجه کامل به گزارش بیماری تشخیص داده شود. اگر بیماری را در یک فرد به یک گاوصندوق تشبیه کنیم و رسیدن به سلامتی همانا باز کردن این گاوصندوق باشد دو راه برای باز کردن آن پیش روست. اول استفاده از مواد منفجره (داروهای شیمیایی) که حتی اگر با دقت تمام و به مقدار مناسب استفاده شود و باز اگر فرض کنیم که بتواند در گاو صندوق را باز کند (که عملاً کمتر تمامی این موارد در یک بیمار اجرا می شود) در آن صورت بعید نیست که از محتویات داخل آن نیز چیزی نماند و یا آسیب زیادی ببیند چرا که یک انفجار را نمی توان بدرستی کنترل نمود و واضح است که در این حال از خود گاو صندوق هم چیزی باقی نمی ماند که بتوان از آن استفاده نمود.

داروهای شیمیایی از نظر شناخت عوارضشان کاملاً ناقص هستند یعنی بسیاری از عوارض آنها ناشناخته می ماند و در عمل زمانی که احساس شود مزیت دارو به عوارض آن برتری دارد تجویز می شود و با شناخت بیشتر از عوارض آنها ممکن است به ناگاه استفاده از آنها ممنوع شود. (مانند داروی دیکلوفناک که مدتی است عوارض دارو تشخیص داده شده بی آنکه کسی جوابگوی خیلی بیمارانی باشد که در سالیان قبل از آن استفاده نموده اند).

راه دوم پیدا کردن رمز آن گاوصندوق است (هومیوپاتی) به گونه ای که با دقت و ممارست می توان یکایک اعداد رمز آن را یافت و در این حال درب آن به آسانی و بدون ایجاد عوارض باز می شود. علایم مختلفی که یک بیمار می گوید در حقیقت رمزهای این صندوق هستند که به زبان بی زبانی راه سلامتی را به ما نشان می دهند. هیچ یک از مشکلاتی که توسط بیمار عنوان می شود از نظر پزشک هومیوپات بی ارزش نیستند بلکه وی با کنار هم قراردادن این علایم یا به زعم پزشکی کلاسیک امراض مختلف و ظاهراً بی ربط به تصویر کاملی از بیماری می رسد و سپس با انتخاب داروی هومیوپاتی (که بیشترین پوشش را از نظر شباهت علایم داراست) به آسانی شفا را به بیمار باز می گرداند.

در این زمینه بخوانید…

• درمان کمردرد با داروهای هومیوپاتی

• درمان کمردرد به کمک هومیوپاتی

 منبع : کتاب درمان آسان کمردرد

دکتر علی فرخانی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی
آدرس : اصفهان، خیابان شمس آبادی، چهارراه قصر، روبروی بانک ملت، مجتمع پزشکی قصر، طبقه زیرزمین